Τον κοίταξα
κι ήταν μικρός πολύ
χωρίς κουβάρι.
Κι όμως το φως που ανέτελλε
μέσ' απ’ το βλέμμα του
τον έδειχνε θεόρατο.
«Τα τέρατα πρέπει να πεθαίνουν»
είπα
και του ‘δωσα την άκρη της καρδιάς μου.
Την πέρασε μέσα από άγνωστες καμπές
την τύλιξε στα σκοτεινά του πάθη
κι όταν μού έδωσε το μίτο πίσω
ήμουνα μέσα του αιχμάλωτη
κι αργότερα
κοιμώμενη κι εγκαταλελειμμένη.
Δεν ήξερα πως απ’ τα τέρατα
τον άνδρα – μύθο έπρεπε να σκοτώσω πρώτο.
